سوخت سبز، بیو سوخت یا سوخت زیستی به سوخت‌هایی گفته می‌شود که از مواد زیستی مانند گیاهان، زباله‌های آلی و یا پسماندهای کشاورزی تولید می‌شوند. این سوخت‌ها بعنوان جایگزینی مناسب برای سوخت‌های فسیلی مانند بنزین و گازوئیل مطرح شده‌اند و به دلیل تجدیدپذیر بودن و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، نقش مهمی در کاهش اثر گلخانه ای، آلودگی هوا و تغییر اقلیم دارند.
انواع سوخت سبز
اتانول: متداول‌ترین نوع سوخت سبز است که عمدتاً از محصولات کشاورزی مانند ذرت، نیشکر و گندم تولید می‌شود.
بیودیزل: از روغن‌های گیاهی و حیوانی تولید می‌شود و می‌تواند به عنوان جایگزینی برای گازوئیل در موتورهای دیزلی استفاده شود.
بیوگاز: از تجزیه مواد آلی در شرایط بدون اکسیژن تولید می‌شود و ترکیبی از متان و دی اکسید کربن است.
سوخت‌های جامد زیستی: مانند چوب، زغال چوب و بریکت‌های زیستی که از ضایعات کشاورزی و جنگلداری تولید می‌شوند.
روش‌های تولید بنزین سبز:
برای تولید سوخت سبز، مواد زیستی را تحت فرآیندهایی مانند تخمیر یا تبدیل حرارتی قرار می‌دهند. در این فرآیندها، مواد آلی به ترکیبات ساده‌تری مانند قندها و سپس به الکل‌هایی مانند اتانول یا متانول تبدیل می‌شوند که می‌توانند به عنوان سوخت استفاده شوند.
آینده سوخت سبز
با توجه به اهمیت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مقابله با تغییرات آب و هوایی، استفاده از سوخت‌های سبز به عنوان یکی از راهکارهای مهم مطرح شده است. با پیشرفت فناوری و افزایش سرمایه‌گذاری در این حوزه، انتظار می‌رود که هزینه تولید سوخت‌های سبز کاهش یافته و کارایی آن‌ها افزایش یابد. همچنین، با توسعه زیرساخت‌های لازم، استفاده از سوخت‌های سبز در آینده گسترش بیشتری خواهد یافت.
