پارا زایلین مایعی شفاف با بوی شیرین و بخارات تحریک کننده است که چگالی آن کمتر از آب بوده و در آب نامحلول است. پارا زایلین یک ماده شیمیایی ضروری برای ساخت بطری های پلاستیکی و فیبرهای پلی استری است. پارازایلین که به اختصار PX نامیده می شود یک هیدروکربن آروماتیک است که بطور عمده از بنزن مشتق می شود. این ماده سمی و در دمای اتاق قابل اشتعال است و بطور طبیعی در بنزین و زغال سنگ وجود دارد.
این ترکیب بیشترین حجم ایزومرهای زایلین را به خودش اختصاص می دهد و ۹۸% آن در تولید پلی استر خصوصا برای تولید فیبرها، فیلم و پلی اتیلن ترفتالات (PET) مورد استفاده قرار می گیرد.
کاربرد پارازایلین
پارازایلین دارای یک حلقه بنزنی است که دو گروه متیل در انتهاهای مخالف آن قرار گرفته اند و معمولا با رفورمینگ کاتالیزوری یا کراکینگ بنزین سنگین تولید می شود. پارا زایلین یک بلوک ساختاری پتروشیمیایی بسیار مهم است که به عنوان ماده خام کاربرد گسترده ای در صنایع پلیمرسازی دارد.
پارا زایلن به طور گسترده ای به عنوان ماده اولیه برای تولید سایر مواد شیمیایی صنعتی، به ویژه اسید ترفتالیک (TPA)، اسید ترفتالیک خالص (PTA) و دی متیل ترفتالات (DMT) استفاده می شود. TPA ،PTA و DMT در ساخت پلی استرهای پلی اتیلن ترفتالات (PET) که نوعی پلاستیک استفاده می شود. بطری های ساخته شده از پلاستیک PET به طور گسترده به عنوان ظروف آب آشامیدنی، نوشابه و سایر نوشیدنی ها مورد استفاده قرار می گیرند زیرا PET سبک و قوی است و در برابر خرد شدن مقاوم است. بعلاوه، PET به دلیل داشتن خاصیت آنتی CO2 به حفظ گاز در نوشابه های گازدار کمک می کند.
خطرات پارازایلین
این ترکیب عمدتا یک ماده شیمیایی صنعتی است و انسانها بیشتر در تاسیسات صنعتی با این ماده در تماس هستند. این ماده قابل اشتعال است و باید از رها شدن آن در محیط زیست جلوگیری کرد.قرارگرفتن در معرض بیش از PPm 100 پارا زایلن می تواند باعث سوزش چشم، بینی، گلو و سفت شدن قفسه سینه و راه رفتن غیرطبیعی شود.
پارازایلن از نظر سمیت در سطوح موجود در محل کار، ایمن در نظر گرفته می شود ولی قرار گرفتن در معرض مقادیر بالای بخارات پارا زایلین می تواند منتهی به سرگیجه و خواب آلودگی شود.
